Το Μουντιάλ του Κατάρ θα είναι το 22ο στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Πολυνίκης του θεσμού είναι η Βραζιλία με 5 κατακτήσεις (1958, 1962,1970, 1994, 2002), ακολουθούν με 4 κατακτήσεις οι Γερμανία (1954, 1974, 1990, 2014) και Ιταλία (1934, 1938, 1982, 2006), ενώ 2 φορές έχουν φτάσει μέχρι το τέλος η Αργεντινή (1978, 1986), η Γαλλία (1998, 2018) και η Ουρουγουάη (1930, 1950). Τέλος, από μια κατάκτηση μετρούν η Αγγλία (1966) και η Ισπανία (2010).
1930 – Ουρουγουάη
Η πρώτη διοργάνωση στην ιστορία του παγκοσμίου κυπέλλου φιλοξενήθηκε στα γήπεδα της Ουρουγουάης. Εκεί όπου μόλις 13 χώρες κατάφεραν να δώσουν το παρόν. Οι γηπεδούχοι είναι αυτοί που κατακτούν τελικά το τρόπαιο, επικρατώντας με 4-2 επί της Αργεντινής στον τελικό, έχοντας ως μεγάλο πρωταγωνιστή της διοργάνωσης τον θρύλο Γκιγέρμο Στάμπιλε, ο οποίος πέτυχε 8 γκολ συνολικά.
1934 – Ιταλία
Το δεύτερο παγκόσμιο κύπελλο δεν είχε ομίλους, αλλά μόνο νοκ-άουτ παιχνίδια. Για άλλη μια φορά, η χώρα που φιλοξένησε τη διοργάνωση ήταν και η νικήτρια. Οι Ιταλοί με γκολ του Σκιάβιο στην παράταση κατέκτησαν το τρόπαιο, επικρατώντας 2-1 επί της Τσεχοσλοβακίας στον τελικό. Σε εκείνο το Μουντιάλ ξεχώρισε ο Ραϊμούντο Όρσι (3 γκολ), αλλά ο παίκτης θρύλος των Ιταλών Τζιουζέπε Μεάτσα, ο οποίος κατέκτησε το πρώτο από τα δύο παγκόσμια κύπελλα της καριέρας του.
1938 – Γαλλία
Λίγο πριν ξεσπάσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και με το ναζισμό να απλώνεται έντονα πάνω από την Ευρώπη, η Ιταλία φτάνει σε δεύτερη διαδοχική κατάκτηση στα γήπεδα της Γαλλίας. Με δύο γκολ του Σίλβιο Πιόλα η “σκουάντρα ατζούρα” επικρατεί με 4-2 της Ουγγαρίας στον τελικό. Παρ’ όλα αυτά, μεγάλος πρωταγωνιστής της διοργάνωσης είναι ο Βραζιλιάνος Λεονίντας, ο οποίος με 7 γκολ συνολικά έκανε όλο τον κόσμο να μιλάει για αυτόν.
1950 – Βραζιλία
Μεταπολεμικά, η πρώτη διοργάνωση πήγε Βραζιλία. Εκεί, οι διοργανωτές εμφανίζουν μία κυρίαρχη ομάδα και χάρη στα 9 γκολ του Αντεμίρ δείχνουν το βέβαιο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Όμως, είχαν υπολογίσει χωρίς τους Ουρουγουανούς, οι οποίοι στον τελικό του Μαρακανά ισοφάρισαν με τον Σκιαφίνο και λίγο πριν το τέλος ο Γκίτζια, πετυχαίνοντας γκολ σε κάθε ματς στην διοργάνωση, έδωσε στην Ουρουγουάη τον δεύτερο παγκόσμιο τίτλο στην ιστορία της.
1954 – Ελβετία
Η Δυτική Γερμανία έκανε το “θαύμα της Βέρνης” και λίγες ημέρες μετά την συντριβή της από την Ουγγαρία με 8-3, επικρατεί με 3-2 στον τελικό (χάνοντας μάλιστα από το δεκάλεπτο με 0-2!) και κατακτά το τρόπαιο για πρώτη φορά στην ιστορία της. Μεγάλος πρωταγωνιστής του τελικού για τους Δυτικογερμανούς ήταν ο Χέλμουτ Ραν που πέτυχε δύο τέρματα. Ωστόσο, η διοργάνωση έμεινε στην ιστορία για το εκπληκτικό ποδόσφαιρο των Μαγυάρων. Ο “καλπάζων συνταγματάρχης” Φέρεντς Πούσκας ηγείται μιας τρομερής ομάδας έχοντας για παρέα τους Τσίμπορ, Χιντεγκούτι, Κότσις (11 γκολ στην διοργάνωση) στην καλύτερη Ουγγαρία όλων των εποχών, η οποία δεν κατάφερε όμως να φτάσει στην κατάκτηση του Μουντιάλ.
1958 – Σουηδία
Το Μουντιάλ της Σουηδίας έμεινε στην ιστορία για το ρεκόρ του Γάλλου Ζιστ Φοντέν, ο οποίος πέτυχε 13 γκολ, ένα ρεκόρ που παραμένει ακατάρριπτο στην ιστορία της διοργάνωσης. Χέλμουτ Ραν (6 γκολ) και Άλαν Σίμονσεν (4 γκολ) ξεχώρισαν, επίσης, με τις εμφανίσεις τους. Όμως, η Βραζιλία εκτός από Ντιντί και Βαβά μπροστά, έχει και έναν 18χρονο ονόματι Πελέ που έρχεται για να μείνει στην ιστορία. Με 6 γκολ του (τα δύο στον τελικό με την Σουηδία) οι Βραζιλιάνοι κατακτούν το πρώτο Μουντιάλ της ιστορίας τους.
1962 – Χιλή
Σε ένα πολύ σκληρό Μουντιάλ το ευρωπαϊκό ανατολικό μπλοκ είναι που ξεχωρίζει. Ο Μαγυάρος Φλόριαν Άλμπερτ μοιράζεται τον τίτλο του πρώτου σκόρερ μαζί με τον Σοβιετικό Βαλεντίν Ιβανόφ και τον Γιουγκοσλάβο Ντράζεν Γέρκοβιτς. Από την Τσεχοσλοβακία που πάει τελικό ξεχωρίζει ο Μάζοπουστ, όμως η Βραζιλία κατακτά το τρόπαιο χωρίς τον τραυματία Πελέ, χάρη στην φοβερή επίθεσή της που αποτελείται από Αμαρίλντο, Βαβά και Γκαρίντσα.
1966 – Αγγλία
Στα γήπεδα της Αγγλίας έλαμψε ο Εουσέμπ με τα 9 γκολ που πέτυχε, ενώ ο Φραντς Μπεκενμπάουερ οδηγεί σχεδόν μόνος του την Δυτική Γερμανία στον τελικό. Ο Πελέ τραυματίστηκε νωρίς, ενώ ο Λεβ Γιασίν δεν αρκεί για να φτάσει την Σοβιετική Ένωση ως το τέλος και έτσι το κύπελλο πηγαίνει στην οικοδέσποινα Αγγλία. Αν δεν υπήρχε το χατ-τρικ του Τζεφ Χαρστ στον τελικό με τη Δυτική Γερμανία, τότε ο τίτλος του πολυτιμότερου πιθανότατα θα πήγαινε σε έναν εκ των Μπόμπι Μουρ ή Μπόμπι Τσάρλτον.
1970 – Μεξικό
Ίσως μιλαμε για το θεαματικότερο Μουντιάλ όλων των εποχών. Ο Γκερντ Μίλερ με 10 γκολ σπάει όλα τα κοντέρ, ο Ζαϊρζίνιο σκόραρε σε όλα τα παιχνίδια της διοργάνωσης και ο Κουμπίγιας ξεχωρίζει με τις εμφανίσεις του με το Περού. Στην Αγγλία υπάρχει ο Μπόμπι Μουρ, στη Γερμανία ο Μπεκενμπάουερ, στην Ιταλία οι Ρίβα, Ριβέρα και Μπονινσένια. Από την άλλη, η Βραζιλία εμφανίζει σύνθεση με τέσσερα δεκάρια (Τοστάο, Ριβελίνο, Ζέρσον), όμως την παράσταση κλέβει ο Πελέ, ο οποίος κάνει τις καλύτερες εμφανίσεις της καριέρας του και με 4 γκολ σφραγίζει τον δεύτερο παγκόσμιο τίτλο για τη “σελεσάο”.
1974 – Δυτική Γερμανία
Οι Πολωνοί Λάτο, Ντέινα και Σάρμαχ πετυχαίνουν συνολικά 15 γκολ στην διοργάνωση, η μέτρια Βραζιλία έχει ως σταρ Ριβελίνο-Ζαϊρζίνιο, όμως την παράσταση κλέβει η Ολλανδία του Κρόιφ, με το total football και κύριους εκφραστές τους Ρεπ, Νέεσκενς, Ρένσεμπρινκ και Κρολ. Ωστόσο, η Δυτική Γερμανία βρίσκει τον τρόπο να εξουδετερώσει τους “οράνιε” και να πάρει το τρόπαιο, σε μία διοργάνωση όπου έλαμψε το άστρο του Μπράιτνερ, του Όφερατ, του Μπόνοφ, αλλά κυρίως του Γκερντ Μίλερ, ο οποίος με 4 καθοριστικά γκολ έγινε το πρόσωπο της διοργάνωσης.
1978 – Αργεντινή
Στα γήπεδα της Αργεντινής λάμπει το άστρο του Περουβιανού Κουμπίγιας και του Αυστριακού Κρανκλ, στη Βραζιλία εμφανίζεται ο Ζίκο μαζί με τους Ντιρσέσου και Ρομπέρτο Ντιναμίτε, η Πολωνία έχει τους Μπόνιε και Λάτο, ενώ η Ολλανδία χωρίς τον Κρόιφ φτάνει στον τελικό χάρη στον εκπληκτικό Ρέζενμπρινκ. Παρ’ όλα αυτά, το τρόπαιο πάει στα χέρια της οικοδέσποινας Αργεντινής, η οποία είχε στο ρόστερ της παίκτες όπως οι Λούκε, Μπερτόνι, Αρντίλες, αλλά και τον φοβερό Μάριο Κέμπες, ο οποίος με 6 γκολ οδηγεί την ομάδα του μέχρι τον τίτλο.
1982 – Ισπανία
Η Βραζιλία παρουσιάζει πάνοπλη ομάδα με Ζίκο, Σόκρατες, Έντερ, Φαλκάο και Ζούνιορ, η Γαλλία είναι το ίδιο δυνατή με παίκτες όπως οι Πλατινί, Ζιρές, Ροστό, Τιγκανά, ενώ η Αργεντινή μας συστήνει σιγά σιγά τον Μαραντόνα. Στην Πολωνία υπάρχει ο Μπόνιεκ, ο οποίος την οδηγεί μέχρι και την τρίτη θέση, όμως αυτό είναι το μουντιάλ του Πάολο Ρόσι. Με 6 γκολ στα νοκ-άουτ, ο Ιταλός σταρ δίνει μόνος του στην “σκουάντρα ατζούρα” το τρόπαιο, παρά το γεγονός ότι προκρίθηκε από τον όμιλο με τρεις ισοπαλίες.
1986 – Μεξικό
Πρέπει να ήταν το τελευταίο Μουντιάλ των τόσο μεγάλων προσωπικοτήτων, καθώς κάθε ομάδα είχε έναν πολύ μεγάλο σταρ. Είναι το παγκόσμιο κύπελλο του Σίφο, του Πλατινί, του Μπουντραγκένιο, του Έλκιερ, του Λίνεκερ, του Σόκρατες, του Ντέταρι, του Φραντσέσκολι, του Μπελάνοφ. Ωστόσο, αυτά που έκανε ο Μαραντόνα δεν τα έκανε κανείς άλλος. Ο απόλυτος σταρ στην απόλυτη εμφάνισή του στα τελικά ενός Μουντιάλ. Οδήγησε μόνος του την Αργεντινή στη φάση των νοκ άουτ απέναντι σε Αγγλία, Βέλγιο και Δυτική Γερμανία και ανέβασε ένα ολόκληρο έθνος στα ουράνια με την κατάκτηση του τροπαίου. Στον προημιτελικό με την Αγγλία πέτυχε τη μια στιγμή το πιο ψεύτικο γκολ στην ιστορία του ποδοσφαίρου και την άλλη το καλύτερο γκολ στην ιστορία του. Αυτό τα λέει όλα για τον Ντιέγκο.
1990 – Ιταλία
Είναι το Μουντιάλ που ξεπετάχθηκε ο Ροζέ Μιλά και τα “αδάμαστα λιοντάρια” από το Καμερούν, του Γκάρι Λίνεκερ και των Άγγλων που φτάνουν ως τον μικρό τελικό, του Τότο Σκιλάτσι που από το πουθενά βγήκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης, το Μουντιάλ του Ντιέγκο Μαραντόνα και του Σέρτζιο Γκοϊκοετσέα που φτάνουν μία μέτρια Αργεντινή ως τον τελικό, όμως πάνω απ’ όλα το Μουντιάλ αυτό ανήκει στα “πάντσερ”. Με τον Λόταρ Ματέους να τους οδηγεί, οι Γερμανοί κάνουν επίδειξη δύναμης και φτάνουν στην κατάκτηση του τροπαίου χάρη στο γκολ με πέναλτι του Αντρέας Μπρέμε στον τελικό με την Αργεντινή.
1994 – ΗΠΑ
Το Μουντιάλ του 1994 θα μπορούσαμε να πούμε ότι ανήκε στις βαλκανικές χώρες. Η Βουλγαρία του Στόιτσκοφ και η Ρουμανία του Χάτζι κάνουν ιστορικές πορείες, ενώ η Σουηδία του Μπρολίν και του Νταλίν φτάνει ως την τιμητική τρίτη θέση. Ο συγκλονιστικός Ρομπέρτο Μπάτζιο παίρνει την Ιταλία από το χέρι και την φτάνει ως τον τελικό, όμως αστοχεί στο τελευταίο πέναλτι και κάπως έτσι, οι απόλυτοι πρωταγωνιστές γίνονται το δίδυμο Ρομάριο – Μπεμπέτο που με 8 γκολ στο σύνολο οδήγησαν την «σελεσάο» στην κατάκτηση του τροπαίου.
1998 – Γαλλία
Στα γήπεδα της Γαλλίας λάμπει για πρώτη φορά το άστρο της Κροατίας του Νταβόρ Σούκερ (πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης), την οποία οδήγησε μία ανάσα από τον τελικό. Η Βραζιλία είναι -ως συνήθως- γεμάτη από λαμπερούς σταρ (Ριβάλντο, Ρομπέρτο Κάρλος, Μπεμπέτο, Ρονάλντο), όμως το δράμα με την συμμετοχή του «φαινομένου» στον τελικό θα αποτελεί αιώνιο ερωτηματικό. Η εκπληκτική Ολλανδία που είναι η εξέλιξη των μωρών του Φαν Χάαλ στον Άγιαξ φτάνει ένα πέναλτι μακριά από τον τελικό, με την διοργάνωση να καταλήγει για πρώτη φορά στην ιστορία της στη Γαλλία και στα χέρια του Ζιντάν, του Ανρί, του Ντεσάν, του Μπλαν, του Μπαρτέζ και των υπόλοιπων.
2002 – Νότια Κορέα / Ιαπωνία
Ο Όλιβερ Καν σχεδόν μόνος του οδήγησε μία πολύ μέτρια Εθνική Γερμανίας ως τον τελικό, ο Μίροσλαβ Κλόζε πήρε ως συνήθως τον τίτλο του πρώτου σκόρερ, ήταν μία διοργάνωση που ο κόσμος έμαθε τους Νοτιοκορεάτες (4η θέση) του Γκους Χίντινκ και στην οποία οι Τούρκοι του Ρουστού, του Χασάν Σας, του Ιλχάν και του Σουκούρ έφτασαν μέχρι την τρίτη θέση. Ωστόσο, πάνω από όλα ήταν το Μουντιάλ των λαμπερών σταρ της Βραζιλίας. Με Ριβάλντο, Ρομπέρτο Κάρλος, Ροναλντίνιο, Καφού, αλλά κυρίως Ρονάλντο στα καλά τους, η “σελεσάο” ήταν υπέροχη, με το «φαινόμενο» να σκοράρει δις στον τελικό και να γίνεται ο απόλυτος πρωταγωνιστής της διοργάνωσης.
2006 – Γερμανία
Ήταν το Μουντιάλ που έλαμψε το ιταλικό ταμπεραμέντο. Το Μουντιάλ του Μπουφόν, του Καναβάρο, του Ματεράτσι. Ο Μίροσλαβ Κλόζε βγήκε πάλι πρώτος σκόρερ, ο Λουίς Φίγκο οδήγησε την Πορτογαλία ως τα ημιτελικά, όμως αυτή ήταν η διοργάνωση του Τιερί Ανρί και του Ζινεντίν Ζιντάν (κυρίως). Ο Ζιζού επέστρεψε στους «τρικολόρ» για μία τελευταία παράταση και με συγκλονιστικές εμφανίσεις οδήγησε την Γαλλία ως τον τελικό, όπου έκανε τα πάντα. Ισοφάρισε με πέναλτι, αποβλήθηκε για την κουτουλιά στον Ματεράτσι και έμεινε στην παγκόσμια ιστορία με τον πιο απροσδόκητο τρόπο. Τελικά, οι Ιταλοί πήραν αυτό που ήθελαν. Το τέταρτο μουντιάλ της ιστορίας τους.
2010 – Νότιος Αφρική
Χάρη στο καταπληκτικό τουρνουά που έκαναν Γουέσλι Σνάιντερ και Άριεν Ρόμπεν οδήγησαν την Ολλανδία μέχρι τον τελικό, ο Λουίς Σουάρες και ο Ντιέγκο Φορλάν (πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης) έβγαλαν την Ουρουγουάη στους δρόμους, όμως στη διοργάνωση της Νοτίου Αφρικής εμπεδώσαμε το ισπανικό tiki-taka. O Κασίγιας με τις αποκρούσεις του ήταν καθοριστικός στην κατάκτηση του τροπαίου, Πουγιόλ και Σέρχιο Ράμος άφησαν το αποτύπωμα τους, ο Νταβίντ Βίγια πέτυχε καθοριστικά γκολ, όμως πάνω απ’ όλα Τσάβι και Ινιέστα ήταν οι μαέστροι που οδήγησαν την Ισπανία στην κατάκτηση του πρώτου μουντιάλ της ιστορία της.
2014 – Βραζιλία
Ο Λιονέλ Μέσι μαζί με Ντι Μαρία, Μαστσεράνο και Ιγκουαΐν έφτασαν την Αργεντινή ως τον τελικό, όμως εκεί αποδείχθηκε ότι είναι γήινος. Ο Φαν Πέρσι έβαλε το γκολ της διοργάνωσης, ο Χάμες Ροντρίγκες πήρε το Χρυσό Παπούτσι, ο Νεϊμάρ ήταν ηγετικός μέχρι να τραυματιστεί και να αφήσει την Βραζιλία ακέφαλη, όμως η διοργάνωση είχε το αποτύπωμα μιας γερμανικής μηχανής. Ο Μάνουελ Νόιερ δίδαξε για μία ακόμα φορά πως παίζεται η θέση του τερματοφύλακα λίμπερο, ο Μάριο Γκέτσε χάρισε με γκολ στον τελικό ένα ολόκληρο Παγκόσμιο Κύπελλο, όμως ο Τόμας Μίλερ με 5 γκολ / 3 ασίστ έκανε τα πάντα να μοιάζουν πανεύκολα στο γήπεδο.
2018 – Ρωσία
Σε αυτό το Μουντιάλ ο Κιλιάν Μπαπέ μας γνωστοποίησε πως πρόκειται να γίνει ο διάδοχος του Μέσι και του Ρονάλντο. Πρώτος σκόρερ αναδείχθηκε ο Χάρι Κέιν, όμως η Αγγλία κόλλησε στα ημιτελικά. Ο Αντουάν Γκριεζμάν με 4 γκολ / 2 ασίστ, ενώ οΤιμπό Κουρτουά ήταν απροσπέλαστος. Πάνω από όλα όμως ήταν ο παικταράς ονόματι Λούκα Μόντριτς στα 33 του έκανε το τουρνουά της ζωής του, οδήγησε την Κροατία μέχρι τον τελικό και με τις απίστευτες εμφανίσεις του ψηφίστηκε ως ο κορυφαίος παίκτης της διοργάνωσης, παρότι η «χρβάτσκα» δεν κατέκτησε το τρόπαιο απέναντι στη Γαλλία που πήρε το δεύτερο κύπελλο της ιστορίας της.
Η εθνική Ελλάδας στα Μουντιάλ
Η εθνική μας ομάδα έχει λάβει μέρος σε τρία μουντιάλ μέχρι στιγμής στην ιστορία της. Η παρθενική της φορά ήταν το 1994 στα γήπεδα των ΗΠΑ με τη γνωστή κατάληξη (0/3 στον όμιλο και γκολ 0-10!).
Η δεύτερη φορά ήταν το 2010 στη Νότια Αφρική. Πόσο χειρότερα να πήγαινε από την πρώτη φορά; Τελικά, και σκοράραμε το πρώτο ματς γκολ σε τελική φάση και πήραμε και την πρώτη μας νίκη (στο 2-1 με ανατροπή απέναντι στη Νιγηρία). Τελικά, η πορεία σταμάτησε στον όμιλο με δύο ήττες (από Ν. Κορέα και Αργεντινή) και μία νίκη.
Τέλος, η τρίτη φορά ήταν ανέλπιστα επιτυχημένη, διαγράφοντας πορεία μέχρι και τους “16”, όπου η εθνική μας ομάδα γνώρισε την ήττα στα πέναλτι από την Κόστα Ρίκα. Στη φάση των ομίλων η καθοριστική νίκη ήρθε απέναντι στην Ακτή Ελεφαντοστού (2-1) με πέναλτι – γκολ του Γιώργου Σαμαρά στις καθυστερήσεις.
Αν έχεις έμπνευση για τον νικητή του Μουντιάλ 2022 κάνε ένα ΚΛΙΚ ΕΔΩ!
